Πόσες είναι οι φορές που έχουμε ανάγκη να απαντήσουμε «ΟΧΙ» σε κάτι που μας ζητείται και αντί αυτού απαντάμε «ΝΑΙ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ!»; Πόσες φορές μονολογούμε μέσα μας «ΑΥΤΟ ΔΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΛΑΒΩ» και όταν έρχεται η ώρα να το ξεστομίσουμε, αποκρινόμαστε θετικά, με ένα μεγάλο «ΝΑΙ!»;

Δυσκολευόμαστε να βάλουμε όρια σε αυτά που μας ζητούνται, διότι πιθανά φοβόμαστε μη και γίνουμε δυσάρεστοι ή μη αρεστοί. Έχουμε την αγωνία της απόρριψης από τους γύρω μας, είτε αυτοί είναι τα αφεντικά στη δουλειά, είτε οι σύζυγοι, είτε και τα ίδια μας τα παιδιά. Φοβόμαστε ότι θα μας ονομάσουν «απρόθυμους», «αναίσθητους» και «εγωιστές» που δε νοιαζόμαστε για τους άλλους.

Είναι, όμως, καλύτερο να λέμε πολλά «ΝΑΙ» για να ευχαριστήσουμε όλους, ενώ στην πραγματικότητα δυσαρεστούμε τον ίδιο μας τον εαυτό;

ΟΧΙ!!! …με αυτό τον τρόπο δεν προστατεύουμε τον προσωπικό μας χώρο. Δίνουμε το μήνυμα στους άλλους, ότι είμαστε πάντα διαθέσιμοι και ανοιχτοί στο να μας παραβιάσουν τον ψυχολογικό μας χώρο. Χάνουμε έτσι τον αυτοσεβασμό μας…

Ερχόμενοι αντιμέτωποι με το «ΟΧΙ», θέτουμε σε προτεραιότητα τις δικές μας ανάγκες και υπερασπιζόμαστε «τα θέλω μας» και «τα δε θέλω μας». Δείχνουμε αποδοχή και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τον βοηθάμε να αισθάνεται αυτοσεβασμό και ικανοποίηση.

Στην αρχή θα είναι δύσκολο… ίσως να αισθανόμαστε κι εμείς οι ίδιοι άβολα με το νέο αυτό ρόλο που αναπτύσσουμε… οι γύρω μας θα παραξενευτούν και πιθανά να δυσανασχετήσουν… στη συνέχεια, όμως, και αφού υπερασπιστούμε γενναία αυτή την αλλαγή, θα αρχίσουν να μας σέβονται περισσότερο, να μας υπολογίζουν πραγματικά και να μας ζητούν πράγματα ευγενικά, χωρίς να μας θεωρούν δεδομένους!!!

Απαιτείται ρίσκο, προσπάθεια εμβάθυνσης για αυτογνωσία, έντονη εσωτερική σύγκρουση με βαθιές σκέψεις και πεποιθήσεις μας και επιμονή. Το αποτέλεσμα σίγουρα θα μας αποζημιώσει!!!

Κουγιουμουτζάκη Μαρία, Κοινωνική Λειτουργός,

Επιστημονικά Υπεύθυνη